نباید نظام اسلامی را به دلیل مشکلات از دست دهیم ؛ در نظام بمانیم ... | اگر در جامعه‌ای نماز و روزه باشد ولی ولایت نباشد راه به بیراهه می‌رود
به گزارش روبرونیوز، حجت الاسلام محمدحسین طاهری آکردی در همایش پیام آوران معروف مازندران اظهاراتی مطرح کرده است که بخش‌های مهم آن را در زیر می‌توانید بخوانید:
* در حکومت امام علی (ع) نمونه‌هایی مشاهده می‌شود که امام به مالک اشتر می‌گوید که حرف مردم را بشنود و مردم حق دارند مطالبه گری کرده و حاکمیت وظیفه دارد حرف مردم را بشنود.
* قرار نیست که از بیت المال برای حاکمان هزینه شود بلکه فضای مطالبه گری اسلام برای یک هزار و ۴۰۰ سال قبل بوده و در مسیر انقلاب هم قانون اساسی مهمترین سند جمهوری اسلامی است که در اصل هشتم تأکید بر نظارت مردم بر مردم، مردم بر دولت و دولت بر مردم دارد.
* رهبر انقلاب پنج مرحله برای تمدن اسلامی طراحی کرده است. این مراحل شامل انقلاب اسلامی، نظام اسلامی، دولت اسلامی، جامعه اسلامی و تمدن اسلامی است. ما امروزه در گام سوم و تشکیل دولت اسلامی هستیم.
* با پیروزی انقلاب نظام سازی شده و هم اکنون باید دولت اسلامی شکل گیرد که رهبر انقلاب می‌فرمایند در این مرحله حدود ۳۰ سال توقف کردیم.
* ما نباید نظام اسلامی را به دلیل مشکلات از دست دهیم بلکه باید در نظام بمانیم، با فساد مقابله کنیم و جامعه را برای مفسدان اقتصادی، سیاسی و اجتماعی با مطالبه گری ناامن کنیم هرچند این امر به معنای خشونت و برخورد فیزیکی نیست.
* برای ایستادگی مقابل فساد باید بدانیم هیچ گاه مفسدان اقتصادی و سیاسی ساکت نمی‌نشینند و شایعه‌سازی می‌کنند. فاسدان در مسیر مطالبه‌گری آبرویمان را به تاراج می‌گیرند و باید مواظب باشیم بهانه دست دشمن ندهیم و محکم، قانونی و پرقدرت حرکت کنیم.
* باید حساب شرکت‌های دولتی پشت دیوار‌های شیشه‌ای باشند و همه ببینند، باید مردم بدانند شرکت‌هایی که ادعای ضررده و زیاندهی می‌کنند تا مالیات ندهند چگونه پاداش‌های میلیونی و میلیاردی به اعضای هیأت مدیره می‌دهند.
* باید هویت مدیران جامعه اسلامی واضح و روشن باشد، چرا باید در جامعه اسلامی خبر برسد در یک شرکت دولتی هیأت مدیره خانوادگی و فامیلی راه افتاده و همه برای فامیلان و بستگان خود حکم می‌زنند.
* عده‌ای با توجیه به انفال، بیت المال و حق عامه مردم دست درازی می‌کنند هرچند اگر در جامعه‌ای نماز، روزه، خمس، زکات و همه چیز باشد، ولی ولایت نباشد راه به بیراهه می‌رود.
